Diepe inspiratie…
Tot nu toe heb ik mijn voornemen goed kunnen volhouden, namelijk mijn tijd besteden aan schilderen en niet ingaan op uitnodigingen om te exposeren of andere aantrekkelijke afleiders. Prikkelend is zo’n uitnodiging zeker en ook goed om je werk regelmatig te tonen! Maar er komt een hoop kijken bij exposeren, afhankelijk van hoe groot die expo is natuurlijk… Werk uitzoeken, kijken of alles nog goed en onbeschadigd is (ongelofelijk hoeveel butsen er soms ontstaan ondanks goed inpakwerk en zorgvuldig vervoeren), volgorde bedenken en looplijsten maken, actueel stukje over jezelf schrijven, alles inpakken, inrichten van de expo etc. Niet alleen fysiek maar ook mentaal houdt dat me dat erg bezig en weg van inspiratie voor volgend werk. Om dat weer op te pakken heb ik een behoorlijke tijd nodig om te ‘landen’, te rommelen in mijn atelier, alles weer op te bergen, terug naar mijn thema’s, kortom de vaart er weer in krijgen. Mij lukt het nooit om hier binnen een normale week weer mee te beginnen. Soms zit ik een hele middag in mijn atelier naar muziek te luisteren en wat te schetsen en ontstaat er niets. Maar dan… plotsklaps in de auto (heel vaak in de auto), meestal tijdens muziek wat mij raakt: diepe inspiratie. Wat bedoel ik daar nu mee? Ik probeer een beeld voor jullie te schetsen: het is een razendsnel afzinken naar een kluwen van emoties, beelden, verbindingen en inzichten die zich tegelijkertijd naast elkaar presenteren. Alsof een dia-show zich in mij voltrekt en ik de hele wereld voor één moment begrijp, zeg maar.. Het ene na het andere sterke beeld (in mijn idee allemaal goed voor schilderijen of in ieder geval behoorlijk wat input daarvoor) in mijn hoofd. Soms denk ik dan: jammer dat ik dáár nu niet even een screen-shot van kan maken! Zo snel mogelijk schets en beschrijf ik daarna wat ik gezien heb maar dan is er al een groot verlies opgetreden. Net zoiets als met dromen… Beelden met betekenis die over elkaar schuiven naar weer een boeiend nieuw beeld laten zich niet zomaar verwoorden.
Om weer bij ‘diepe’ inspiratie te komen – zo noem ik het maar – vraagt tijd en geduld van mij. Dat ik een jaar alleen maar schilderen voor mezelf plande, gaf ik mezelf een pakketje vrijheid. Dat pakt nu ook zo uit. Ik heb de tijd door te gaan op thema’s (bijvoorbeeld mijn nesten) en kan dieper doordringen in wat ik eigenlijk in beeld wil brengen. Dat verbetert de zeggingskracht van mijn werk, hoop ik zelf, maar ik vind het vooral ook fijn om in die rust te kunnen werken en allerlei zijwegen te verkennen, bv. werken in 3D. Er zit namelijk altijd weer een werk achter een werk verborgen…
Ook de kunstroute N-W Veluwe sla ik dit jaar over om weer nieuw en fris werk te kunnen presenteren in 2024. Ondertussen gaat de verkoop van mijn schilderijen gewoon door, dat had ik niet verwacht met niet-exposeren! Cadeautje van de kosmos, denk ik.